ماجراهای پسرم

...

وروجک مامان در یک سال  و نیمگی شروع کرد به جارو کردن خونه! اینم مدرکش! ...

امروز پنجشنبه 20 آذر دست پسرکم رو گرفتم و با هم قدم زدیم و رفتیم پارک.حس جالبیه کم کم داره مستقل میشه و دوست داره بیرون بره و قدم بزنه و ماشین ها رو نگاه کنه! عاشق چرخ های ماشین ها و رفت و آمدشونه! امروز صبح هوا آفتابی بود اما تا ساعت 9 دیگه ابری شده بود .از ترس اینکه دوباره بارون نگیره و بردیا خونه نشین نشه نزدیک ساعت 10 بود که با هم راه افتادیم تا بعد یه مدت طولانی بارندگی و کار زیاد بتونم بردیا رو برا قدم زدن بیرون ببرم. طبق معمول کلاهش رو سرش نذاشت و هرکی تو راه ما رو دید به من گفت کلاهش رو سرش کن سرما می خوره! نمی دونم چرا مردم فکر می کنن از مادر بچه بیشتر میدونن و طرف انقدر گیجه که ندونه تو سرما کلاهی رو که تو دستشه بذار...

واقعا یکسال و نیم گذشت وقتی بچه داری بیشتر متوجه گذر ایام میشی بچه روز به روز بزرگ تر میشه و تو متعجب که این همه راه رو واقعا طی کردی؟ بردیای من هم یک سال و نیمه شد. یکشنبه بردیمش واکسن زدیم که حسابی بچه ام اذیت شد. پاش درد میکرد تب کرده بود و یه کم سرفه می کرد.دو شب شام نخورد .بردیای شیطون که تو بغل آدم هم در حال وول خوردنه 2 روز تو بغلم می نشست و هیچ جایی نمی رفت فقط می خواست تکونش بدم یا بخوابه بالاخره امروز خوب شد منم وقت کردم بیام وبلاگش رو به روز کنم.این روزا سرمون شلوغ بود ولی حالا همه چی رو به راهه.بابابزرگی یه جراحی داشت که  خدا رو شکر به خیر و سلامت انجام شد و حالش روز به روز رو به بهبوده. حالا کمی درباره بردیا وروجک ما ...